Wanneer je een persconferentie organiseert op zaterdagochtend 01h00 en deze bovendien pas één uur van te voren aankondigt, is het vrij eenvoudig om als minister ‘ingelezen’ en ‘onder controle’ over te komen. Aangezien slechts een handvol journalisten in de gelegenheid is om op dat moment op te draven, hoeft de minister geen spervuur van diepgaande kritische vragen te verwachten. Niet onlogisch dus dat er die nacht een aantal vragen niet gesteld is; deze moeten echter nog wel beantwoord worden. Niet onbelangrijk: waarom is er zondag 4 september trouwens een artikel van de DigID-site verdwenen???
Naar aanleiding van de verrassingspersconferentie die minister Donner in de nacht van vrijdag 2 op zaterdag 3 september hield, vraagt de Piratenpartij zich daarom een aantal dingen af:
Reactie op ‘Drama pukkelpop door piraterij’
Verzekeringsexperts schijnen in Frans weekblad de Figaro de claim te hebben geuit dat “illegale downloaders indirect verantwoordelijk zijn voor het Pukkelpop-drama”. De Telegraaf en Pownews berichten hierover. De PiratenPartij zet grote vraagtekens bij de conclusie van de verzekeringsexperts. Vandaar de titel, die heeft net zoveel waarheidsgehalte, misschien zelfs meer.
Hoewel er misschien wat raakvlakken zijn tussen de doelgroep van popconcerten en muziekliefhebbers die wel eens wat gedownload hebben, is het totale nonsens om een verband te stellen tussen de doden die als gevolg van noodweer op een popfestivalterrein zijn gevallen en het feit dat de meeste fans tegenwoordig muziek achter hun computer consumeren. Daarbij maakt het niet uit of de fans dat via Youtube deden, een nummer op iTunes kochten, of op een andere manier.
We kunnen het artikel van de Telegraaf dan ook anders bekijken. Er valt iets heel belangrijks uit de woorden van de verzekeringsexperts te concluderen. Ze zeggen, dat doordat er meer muziek uitgewisseld wordt op het internet, concerten meer bezoekers krijgen. Dit betekent dat muziekinkomsten zich verplaatsen van platenverkoop naar concertkaartjesverkoop. Dit is in onze ogen een positieve ontwikkeling. In plaats van dat het geld voornamelijk bij tussenpersonen terecht komt, komt een groter deel bij de daadwerkelijke artiesten uit. Dit is niet alleen voordelig voor de artiesten, maar ook voor de gehele samenleving.
Het is namelijk zo dat het geld wat mensen aan cultuur, of in dit geval, muziek uitgeven grofweg gelijk blijft. Dit geld komt niet meer bij de platenmaatschappijen uit, zoals de grafiekjes aangeven die deze industrieën met tranen in de ogen presenteren. In plaats daarvan is het zo dat dit misgelopen geld door consumenten aan concerten wordt uitgegeven. In tegenstelling tot geluidsopnames kan een band echter maar op één plek tegelijk zijn, één publiek bedienen, en zo komt dit ‘misgelopen’ geld uit bij een bredere groep artiesten, om aan de vraag naar persoonlijke optredens te voldoen.
Als het zo evident onwaar is, waarom worden dit soort berichten dan de wereld ingestuurd? Dit voelt als een wanhopige poging om concurrerende kanalen af te knijpen door die in een kwaad daglicht te zetten. De muziekdistributie-maatschappijen zijn een instituut uit een vorig tijdperk, die als enige restitutie de auteursrechten van een hoop artiesten hebben. Muzikanten hebben al lang geen distributiemaatschappij meer nodig om hun publiek te bereiken. Natuurlijk kan een distributiemaatschappij zeker nog helpen, maar zo noodzakelijk en onvermijdelijk als ze 50 jaar geleden waren zijn ze vandaag al lang niet meer. Meer en meer ‘Youtube-sterren’ zijn vandaag de dag festivalafsluiters. Het is jammer dat een dergelijk drama op deze manier misbruikt wordt.
Het is echt een hele mooie uitslag geworden: 130.000 kiezers die hun vertrouwen aan de piraten hebben gegeven. De Berlijners ruilen 13 FDP’ers in voor 15 Piraten; ruim 21% van de kiezers onder de 30 stemden op de Piratenpartei.
Dit is een doorbraak die alleen te vergelijken is met die van de Groenen in de jaren 80. Dat de piraten boven de partijen uitstijgen blijkt uit de kiezers die zowel bij de FDP, die Linke als Groenen werden weggekaapt. De boodschap lijkt duidelijk; Berlijn kiest voor echte vrijheid en wendt zich af van de neoliberale nepvrijheid die de FDP bracht.
Berlijn heeft zich bevrijd van politici die slechts angst aanjagen met vage terroristische dreigingen om zodoende de burgerrechten te kunnen beperken. De Berlijners beseffen dat partijen die voetstoots bereid zijn om databases met financiële en persoonlijke gegevens open te gooien voor buitenlandse veiligheidsdiensten, het vertrouwen van hun kiezers verraden hebben.
Dat daarnaast de socialisten en de Groenen aan de piraten verloren hebben moet ook hen te denken geven; een groeiende groep jonge kiezers kan zich niet meer terugvinden in uitsluitend idealen van 20 jaar geleden, en eist serieuze aandacht voor de moderne informatiemaatschappij. Als je je werk online doet, je studie grotendeels online doet, je sociale leven en je hobby’s geïntegreerd zijn met het internet, voel je je niet meer thuis bij een club die dat aspect van het dagelijks leven niet serieus genoeg neemt om ook daar burgerrechten koste wat kost te verdedigen.
Berlijn weet nu dat de Piratenpartij véél meer is dan het stereotype beeld van freeloaders, die slechts gratis films willen downloaden. Jong Berlijn beseft ook dat juist de gevestigde old-school politici slechts tijd hebben voor goedbetaalde industrielobbyisten. Jongeren eisen een overheid die hen vertegenwoordigt, in plaats van hen uit te leveren aan de grillen van de hoogste biedende monopolist. De netwerkgeneratie heeft het lijdzaam aan moeten zien, maar krijgt nu ook stemrecht en het tij begint te keren; hun aantal groeit met de dag.
De Piratenpartei kwam met een prachtige app die van minuut tot minuut de schuldenlast van Berlijn bijhoudt; de piraten kwamen met een duidelijke en aansprekende visie op onderwijs als noodzakelijke hoeksteen van de vrije en innovatieve informatiemaatschappij. Uniek is de partij ook door als enige een consequente scheiding van Kerk en Staat voor te staan; piraten durfden álle godsdiensten aan te spreken in plaats van zich te beperken tot de Islam. De Duitse piraten durfden zich zelfs uit te spreken vóór legalisering van softdrugs.
Natuurlijk gingen er ook dingen mis. Gelukkig bleek dat de piraten zélf daar zwaarder aan tilden dan de kiezers; voor hen was het juist het bewijs dat de piraten géén deel uitmaken van het grote probleem van de op slot gegooide heersende macht, maar juist fris en onbevangen tegen zaken aankijken.
De overwinning is het resultaat van 6 jaar werken in Duitsland; de piraten hebben alleen in Berlijn al meer dan 1000 leden. Daarom is het mooi om te zien dat er vandaag ook plotseling een hoop nieuwe aanmeldingen voor leden bij ons binnenkomen; Berlijn inspireert piraten wereldwijd.
Het kan, het is haalbaar, het moet. Kiezers willen het en piraten kunnen het. 2011 Berlijn, 2012 naar Den Haag en 2014 naar Brussel!