Gebruikershulpmiddelen

Site-hulpmiddelen


archief:persberichten:juni_2011

Persberichten Piratenpartij juni 2011

Wetsvoorstel afluisteren en dubbel afrekenen mobiele internetgebruikers ergert Piratenpartij - (02-06-2011)

Onlangs werd bekend dat de VVD niet de kant kiest van de gewone internetter, maar die van de telecommaatschappijen. Zij willen bij het berekenen van internettarieven, naast dataverkeer en snelheid, ook kijken naar de inhoud van het internetverkeer. De Piratenpartij vindt dat deze vorm van controle de privacy van klanten schendt en dat KPN en Vodafone hiermee concurrentie vervalsen, waardoor de klant uiteindelijk de dupe is.

Voormalig directeur Public Affairs van KPN, Afke Schaart, heeft namens de VVD een wetsvoorstel ingediend dat de telecommaatschappijen de mogelijkheid geeft om aan verschillende internetdiensten een verschillend prijskaartje te hangen. De consument betaald echter al voor gebruik van het internet en ook betalen internetdiensten al voor het dataverkeer dat hun gebruikers genereren. Door dit wetsvoorstel zou de consument dus dubbel moeten betalen voor het gebruikmaken van een dienst.

KPN schept op over afluistertechniek

Op de KPN aandeelhoudersvergadering van april jl. zei de KPN topman ‘trots’ dat ze het eerste bedrijf zijn die, door middel van DPI, kunnen controleren of consumenten niet ‘ten onrechte’ bepaalde diensten gebruiken, audio fragment vanaf 3.33). KPN heeft de laatste 9 maanden al het internet verkeer van hun gebruikers (daarbij ook KPN dochterbedrijven Telfort en Hi) opgeslagen en in kaart gebracht.

Ook Vodafone maakt zich schuldig aan het aftappen van mobiel internetverkeer. Alleen ze gaan nog een stap verder dan KPN. Ze gebruiken DPI om actief ‘onrechtmatig gebruik’ van bepaalde mobiele diensten te blokkeren als de klant daar niet extra voor betaald.

KPN strafbaar?

Met DPI kan het internetverkeer zeer grondig worden afgeluisterd. Zelfs de inhoud van mailtjes en WhatsApp-berichten kan gelezen worden. Hiermee overtreedt KPN artikel 139c van het wetboek van strafrecht. De PiratenPartij roept alle klanten van KPN dan ook op om aangifte te doen tegen KPN. Bits of Freedom legt precies uit hoe je dat kan doen. Het ongevraagd opslaan van persoonlijke data is gevaarlijk, omdat misbruik en diefstal veel voorkomen. Voor het functioneren van het netwerk is het afluisteren en opslaan van het dataverkeer onnodig. Het OM onderzoekt intussen of KPN inderdaad de wet heeft overtreden.

The French connection

KPN ontkent dat ze de wet hebben overtreden, ze heeft de DPI-techniek uitbesteed aan het Franse netwerkbedrijf Alcatel-Lucent en zegt alle gegevens om bijvoorbeeld het gebruik van WhatsApp te analyseren te anonimiseren. In de praktijk blijkt geanonimiseerde data toch vaak eenvoudig te koppelen aan een specifiek individu en het is onduidelijk wat het Franse bedrijf verder met de gegevens doet en wat er is afgesproken over de behandeling van de data en de duur van de opslag. Zeker gezien de Franse HADOPI-wetgeving, die mensen afsluit van het internet bij o.a. auteurswetovertredingen, is die vraag van belang.

Samenvatting

Twee grote providers blijken internetverkeer van hun klanten te monitoren en zelfs (gedeeltelijk) te blokkeren, waarbij ze naar alle waarschijnlijkheid de wet overtreden. Dat de VVD een wetsvoorstel indient om dit expliciet legaal te maken is schandalig. De inhoud van ieders dataverkeer wordt bekeken en opgeslagen en we moeten de telecombedrijven er maar op vertrouwen dat ze verder weinig met die informatie doen. De privacy van consumenten wordt voor commercieel gewin geschonden en de verleidingen en gevaren zijn groot.

Another citizen died as a result of police atrocities - (03-06-2011)

As the world seems to become more aware of the civil turmoil that caused countries such as Tunisia to revolt, mainstream media present a blind eye towards what happend at 06.02.2011. Today it’s not about police in Spain shooting at children with gun balls being ignored by mainstream media, but about a pacifist civil rights activist of the Februari 20th movement in Morocco that got beaten to death by Mohammed VI his armed forces.

Kamal Aamari: A thirty year old, chemist working as a Safi dock worker. Last Sunday however, he chose to be without name and title. As a Moroccan, he joined the Feb 20 peace march. Seven security officers, used batons to beat Karim in all parts of his body leaving fatal bruises, and resulting in a serious hemorrhage of his head and severely injuring his eyes. Karim let out his last agonizing scream on June 2nd at around 2pm before succumbing to his deadly beatings. As we are writing this “press release”, the authorities are trying to deny the facts of his death, of the police violence despite outlets such as Al Jazeera already having shown footage.

More remarkable was Abdelmounaim Dilami (CEO Eco Media) his attempt to censor the free press during te Atlantic Radio show. Kamal Aamari his family is refusing to bury their loved one, they are calling for justice to be served.

The City of Safi is currently mourning his death on the streets. Whereas this does not bring Kamal back to the living, a strong respons is required from all of us that love civil liberties, all of us that despise corruption, and all of us that hold a beating heart in the chest. Herefore we call upon our national governments, our media outlets, and ourselves: Let the information be free, spread the news and reinforce the legal preconditions for all these actions flourish once again. Do not let Kamal his sacrifice be to no avail.

Signatories;

The Pirate party of Morocco The Pirate party of The Netherlands The Pirate party of Tunisia The Pirate party of Italy The Pirate Party of Spain The Pirate Party of France

More information on this story can be obtained via Samir.Allioui@pp-international.net.

Is de Piratenpartij serieus? - (06-06-2011)

In 2006, toen de Zweedse Piratenpartij (Piratpartiet) werd opgericht, zou een minachtende reactie slechts normaal zijn geweest. De Piratenpartij lichtte het anker om zich in onbekende wateren te begeven met een unieke visie op nationale en internationale politiek. Maar hoe staat het vandaag de dag met de basiskritieken?

Ik had dit artikel niet in 2006 kunnen schrijven. Oké, in die tijd waren de fouten in ons copyrightsysteem al bloot gelegd, maar er waren nog geen suggesties geopperd over hoe de overheid zou moeten werken, los van het vaststellen van grondbeginselen als “Als je de industrie dwarszit, zullen de autoriteiten u dwars zitten”. Overheden hebben andere dingen te doen, zoals gezondheidszorg en onderwijs; privacy zal de armen niet voeden. De focus puur op copyright leek een uiting van zelfingenomen en egoïstische luxe. Maar de tactiek van de Piratenpartij is relevanter gebleken dan wie dan ook in 2006 had kunnen voorzien. Vandaag de dag staat zij niet alleen voor een geschiedenis van successen, maar ook voor het creëren van kansen voor het groter goed. Ik geloof nu dat simpelweg begrijpen hoe de wereld verandert en waar het heen gaat, duidelijk maakt wat het belang van de Piratenpartij en de steun aan haar is. En dit is waarom:

In 2011 is de vrije toegang tot informatie niet alleen een theoretische bedreiging voor tirannie, maar is ook direct verantwoordelijk het omverwerpen van regeringen.

Een nadere uiteenzetting van de Arabische Lente volgt hier. Het motief voor de roep om verandering was economisch. Mensen konden nauwelijks rondkomen en de overheid maakte hun bestaan alleen maar erger. Maar hoe weet de bevolking welke veranderingen goed zijn en wanneer het veilig is ze te eisen? Dit is het punt waar de allesomvattendheid van het internet en de mobiele telefoons de situatie veranderd hebben. Iedereen kan anoniem informatie inwinnen, delen en erover discussiëren met anderen. Zonder de gevaren van echte ontmoetingen, konden individuen erachter komen waar en wanneer er protesten waren en of hun vrienden daarheen gingen. Het volk was gevaarlijk hoog opgeleid over zichzelf en de overheid.

De dictators werden hier snel ingezogen. Egypte sloot het internet- en telefoonverkeer af. Syrië en Libië volgden hetzelfde patroon. De overheid van de Verenigde Staten werd ook meegetrokken en predikte vrijheid van informatie over de hele wereld. Maar hun binnenlands beleid laat nog veel te wensen over. Het enige wat je kan doen is zelf in beweging komen. Begrijp je nu de macht van vrije informatie?

In 2011 is de copyrightindustrie in de verdediging geschoten en bedenkt schokkende strategieën om wetten geheim te houden en openbaar onderzoek te vermijden.

Wat zijn de tijden toch veranderd. Toen de Wereldorganisatie voor Intellectueel Eigendom (WIPO) in de jaren ’90 een bindend verdrag wilde schrijven, was hun voornaamste zorg de verschillen tussen de uitgenodigde delegaties op te lossen. Nu komen ze erachter dat er een geirriteerde menigte op de deur staat te bonken. Deze groep is buiten de totstandkoming van het verdrag gehouden en willen dat copyrightwetgeving andere normen en waarden vooropstellen. Aldus het verhaal van de Anti-Counterfeiting Trade Agreement (ACTA), geschreven achter gesloten deuren en alleen bij het publiek bekend door publicaties van Wikileaks en andere klokkenluiders. Een Canadees die via een formeel verzoek informatie over dit verdrag opvroeg bij zijn overheid, kreeg een document waar alleen de naam van het verdrag zichtbaar was. De rest was zwart gemaakt.

Na het uitlekken van ACTA volgde snel het Intellectual Property (IP) hoofdstuk van de Trans-Pacific Strategic Ecomomic Partnership. Dit verdrag geeft auteursrechtenhouders de macht om import van boeken en kranten uit het buitenland te verbieden. De vrijheid om te lezen wat je legaal gekocht hebt en bezit ligt onder vuur. Bovendien zou het patentproces ‘gestroomlijnd’ worden. Zinloze aanpassingen (bijvoorbeeld het aanpassen van een niet-werkend ingrediënt in een medicijn) zullen automatisch goedgekeurd worden, waarmee patenten oneindig verlengd kunnen worden zonder dat andere partijen, vanwege het automatisme, hiertegen bezwaar kunnen aantekenen. Het was de bedoeling dat deze details geheim bleven tot het verdrag vier jaar van kracht was. Als dit niet publiek was gemaakt door een klokkenluider was dit verdrag aangenomen zonder dat het parlement of de bevolking hier iets van geweten zou hebben.

Dit is wederom een voorbeeld van een regime dat de verspreiding van informatie over misstanden, als alle andere methodes gefaald hebben, koste wat kost probeert tegen te houden. Dit is het niveau waartot de industrieën die zich op IP beroepen gereduceerd zijn, dankzij daden van de leiders van de Piratenpartij die deze praktijken mede aan het licht gebracht hebben. Opnieuw heb jij het heft in handen. Vind je, zoals de meeste politieke partijen die de macht hebben, dat het eerlijk is dat dit soort beslissingen in achterkamertjes worden genomen zonder dat iemand ervan afweet?

In 2011 zal piraterij waarschijnlijk wel de armen voeden.

Nee, ik heb geen statistieken die dit punt bewijzen. Welke industrie zou voor zo’n onderzoek betalen? Maar neem de volgende feiten in ogenschouw: Meer CD’s, DVD’s, software en boeken worden vandaag de dag zonder toestemming gedrukt dan 20 jaar geleden. De opkomende economieën worden ermee overspoeld. Goedkope producten zorgen voor rendabele banen voor mensen die eerst geen werk hadden. Het is piraterij, dus al het geld blijft daar, in plaats van dat een groot deel naar de rijke landen gaat. Kort gesteld: piraterij democratiseert de entertaimment- en informatiemarkt. Copyrightindustrie, waarom haten jullie ondernemers uit de derde wereld?

In 2011 heeft Pirate Parties International ongekende sterkte bereikt.

Vorige week behaalde de Piratenpartij van Catalonië en Duitsland meerdere zetels bij lokale verkiezingen. Dat zijn nog een paar trofeeën voor de prijzenkast van deze internationale beweging. Er zijn nu piraten gekozen in Zweedse, Duitse, Zwitserse, Tsjechische, Hongaarse en Spaanse overheidsorganen. De Piratenpartij heeft ook al twee zetels in het Europees Parlement. Daar proberen ze om ACTA tegen te houden, met een gesteunde motie om transparantie en een uitzondering voor Braille-vertalingen af te dwingen. In de Amerikaanse staat Massachusetts kun je je nu als piraat registreren.

Simpelweg door zichzelf te organiseren, maakt de Piratenpartij andere politieke krachten bewust van het belang van informatiebeleid. Een paar kinderen die protesteren zijn geen partij voor een zwarte lijst voor het internet. Maar een eensgezinde politieke groepering, die langdurig de aandacht van de media vasthoudt, geld inzamelt voor publiciteit en mensen bewust maakt van die zwarte lijst, is dat wel. Je kan kiezen om ze te negeren of om met ze samen te werken. Hoe dan ook, een onderwerp waar burgers voorheen geen inbreng hadden, wordt nu gevormd door de burgers zelf.

Informatiebeleid is een serieus politiek onderwerp

Het is logisch te stemmen op een grote politieke partij die jouw standpunten vertegenwoordigt. Maar zoals de meeste mensen maak je die beslissing niet op je gevoel, maar weloverwogen met behulp van de grote hoeveelheid informatie die je tot je beschikking hebt, dingen die je gehoord, gezien of zelf meegemaakt hebt. Het is moeilijk een mening over de structurering van de gezondheidszorg te vormen zonder dat je kennis hebt van het functioneren van verschillende vormen van gezondheidszorg. Over het algemeen is het belangrijker om te zorgen de meerderheid van stemmers de informatie beschikbaar hebben om een weloverwogen mening te vormen, dan dat je zelf op een partij te stemt die hun standpunten willen doordrukken. De toegang tot informatie kan politieke standpunten maken of breken en is het effectieve verschil tussen goede en slechte wetgeving.

Wie kan uitmaken of de wereld toestemming heeft de Wikileaks-documenten te lezen of niet? Er zijn talloze mensen die het liever van het internet zien verdwijnen en daarmee haar geheimen. Uiteindelijk kan alleen een verstandige overheid, geïnformeerd door een luid en duidelijke publieke opinie, dat recht garanderen.

De Piratenpartij is gebaseerd op het idee, dat vele mensen die het internet begrijpen zich al realiseren: dat toegang tot informatie, dus de vrijheid om te lezen en schrijven, de wereld kan verbeteren. In plaats van zich te beperken tot een kleine groep ingewijden, plaatst de Piratenpartij zich in het midden van de oorlog die nu rond informatiepolitiek gaande is. Wat de partij nu nodig heeft, is de kritische massa die haar toekomst zal bepalen.

Bewaarplicht? Onnodig, duur en gladde helling - (16-06-2011)

Bewaarplicht ter discussie

Afgelopen woensdag 15 juni werd in de Tweede Kamer, op aanvraag van de SP, over de ‘bewaarplicht’ gedebatteerd. De bewaarplicht verplicht telecomaanbieders alle telecom- en internetgegevens 12 maanden lang te bewaren, met als doel terrorisme en ‘zware criminaliteit’ te bestrijden.

De gegevens kunnen o.a. door Justitie worden opgevraagd, die dat dan ook zeer vaak doet. Het geschatte aantal opvragingen uit deze databank is in 2010 geschat op 85.000. De bewaarplicht is destijds ingevoerd onder luid protest van privacybeschermers en internetproviders, wiens zorgen gegrond zijn gebleken. Uit onderzoek van het College Bescherming Persoonsgegevens (CBP) blijkt namelijk dat er vaak gegevens onrechtmatig worden opgevraagd en ook dat de beveiliging van het bewaarsysteem behoorlijk te wensen overlaat.

Nederland is koploper op het gebied van het bewaren, opvragen en afluisteren van telecommunicatie. In Nederland worden per jaar 10 keer zoveel telefoontaps gedaan dan in de hele Verenigde Staten(, waarbij het ook nog eens zo is dat daar 18 keer zoveel mensen wonen! De afgelopen 10 jaar is het aantal taps ook gigantisch gestegen. Werden er in de jaren ’90 nog enkele duizenden mensen per jaar afgeluisterd, zijn er nu zoveel aanvragen dat justitie het zelf niet eens meer weet.

Enorme datastroom

Dagelijks worden enorme hoeveelheden gegevens opgeslagen; zelfs zo veel, dat het zeer moeilijk is om er relevante informatie uit te filteren. Daarover ging het debat met staatssecretaris Fred Teeven. Op dit moment zijn D66, SP, PvdA, ChristenUnie en GroenLinks voor afschaffing van de bewaarplicht. Fred Teeven is juist faliekant tegen, maar wil niet onderzoeken of de bewaarplicht überhaupt helpt. De staatssecretaris verschuilt zich achter de Europese richtlijn en stelt dat Nederland niet van de bewaarplicht af kan.

De SP stelde dat de bewaarplicht dan op zijn minst ingekort moet worden van 12 naar 6 maanden, het minimum van de betreffende Europese richtlijn. Of de bewaarplicht wordt afgeschaft, ingekort of in de huidige vorm gehandhaafd blijft, is aan de PVV. De PVV kan de motie van de oppositie aan een meerderheid helpen. Dinsdag 21 juni weten we het, dan wordt de motie in stemming gebracht.

De Piratenpartij vindt dat het briefgeheim ook op het internet geldt en mensen vrij moeten zijn met elkaar te communiceren, zonder daarbij afgeluisterd te worden. “De bewaarplicht is destijds door de Britten door Europa geloodsd, omdat ze in eigen land soortgelijke wetgeving er niet doorkregen”, zegt bestuurslid Patriek Lesparre. “Dergelijke totale controle heeft geen plaats in een vrij land.”

Goed bedoeld, slecht bedacht - (20-06-2011)

Verbod op cookies?

Dinsdag 21 juni komt de nieuwe telecomwet ter stemming in de Tweede Kamer. Met dit voorstel zal netneutraliteit in de wet worden vastgelegd. De stemming was uitgesteld, omdat de kamer meer tijd nodig had om de nieuwe cookiewetgeving te bestuderen. De nieuwe wetgeving omtrent internetcookies kan, zoals het er nu uitziet, op een meerderheid rekenen in de kamer.

Als de nieuwe regeling wordt aangenomen, mogen websites niet meer ongevraagd cookies plaatsen in je browser. Voor elke cookie die een site wil installeren, moet de gebruiker toestemming geven. De kamer wil strengere maatregelen nemen, omdat blijkt dat vele site-eigenaren en adverteerders hun gebruikers niet of slecht informeren over het plaatsen van cookies.

Datamining

Hoewel het wetsvoorstel in intentie nobel is, zijn kwadecookies slechts een symptoom. Wat de wetgever zou moeten reguleren, is de handel in persoonlijke (meta) informatie, iets waarvoor cookies slechts een mogelijk middel zijn. Het huidige wetsvoorstel pakt het probleem van datamining niet aan en maakt het gebruik van internet niet makkelijker(5).

Natuurlijk zijn er cookies die er met je gegevens vandoor gaan, maar daar kun je als gebruiker nog controle op uitoefenen. Het is namelijk zo dat de meeste internetbrowsers hun gebruikers al lang controle geven over welke cookies ze toe staan en welke niet. Feitelijk is het al aan de gebruiker of hij/zij cookies wil accepteren.

Wanneer cookies verboden worden is de kans zeer groot dat persoonlijke informatie op een andere manier verzameld en opgeslagen gaat worden. Dan heb jij als gebruiker helemaal geen controle meer over dergelijke bestanden. Een voorlichtingscampagne over de exacte plek van de cookiesinstellingen bij internetbrowsers zou wellicht beter op zijn plaats zijn.

Terug naar het industriële tijdperk

Ook moet nagedacht worden over de gevolgen van dit soort wetgeving. Het internet is wereldwijd, dus als cookies verboden worden, dan zet men simpelweg hun servers niet langer in Nederland neer. Het gevolg is een achteruitgang voor de Nederlandse IT-sector.

Ongeveer vijftien jaar wanbeleid wat betreft internetgerelateerde zaken heeft er al voor gezorgd dat Nederland met o.a. zijn Amsterdam Internet Exchange haar plaats als nummer 1 heeft moeten afstaan, terwijl wij in Nederland koploper zijn wat betreft breedbandthuisgebruikers en social-mediagebruik.

Gezien wij in de toekomst onszelf in het levensonderhoud moeten voorzien middels de informatiemaatschappij, wenst de Piratenpartij dan ook een oplossing die aan de ontwikkeling daarvan geen afbreuk doet. “Er zouden eindelijk eens mensen in de Tweede Kamer moeten komen die verstand hebben van computers. Het woord kenniseconomie kennen ze wel, maar daar houdt het dan mee op”, zegt bestuurslid David van Deijk. “Internet is nu al een van de belangrijkste zaken in ons leven, dat zal alleen nog maar meer worden, maar het begrip in de politiek blijft achter.”

Over oude mensen en moderne technologieën

Eens te meer wordt aangetoond dat onze ondergeïnformeerde volksvertegenwoordigers, ondanks de beste intenties, niet verder komen dan te slaan op wat ze niet begrijpen. Cookies kunnen kwalijke gevolgen hebben, maar zoals een mes gebruikt kan worden om iemand neer te steken, is het het neersteken wat verboden is, en niet het mes. Het is daarom de ongeoorloofde datamining, niet cookies in het algemeen, wat beter gereguleerd moet worden.

Netwerkneutraliteit? Censuur in zicht! - (23-06-2011)

Woensdag 22 juni heeft het Nederlands parlement haar gevecht omtrent netwerkneutraliteit beslecht. De kurk kan echter op de champagnefles blijven, want wijzigingen in Europese wetgeving die nu op de plank liggen kunnen de hele wet aan de kant schuiven. Nederland is onderhevig aan Europese richtlijnen en internationale verdragen. Zelfs wanneer we netwerkneutraliteit in de grondwet verankeren, zal de Nederlandse regering zich aan de Europese regelgeving moeten houden.

Gisteren was ook de dag waarop plannen voor internetcensuur gelekt zijn naar burgerrechten activist James Firth van de Open Rights Group. Deze plannen zijn geschreven vanuit de maatschappelijke bezorgdheid van de auteursrechtenindustrie over deze kwestie. Omdat deze organisaties bescheiden blijven over hun pogingen een (voor hen) betere wereld te creëren, zijn de plannen met het stempel ‘confidential’ gepresenteerd aan Ed Vaizey, de Britse minister van cultuur.

Uit de documenten blijkt dat deze weledele heerschappen onder het mom van ‘zelfregulering‘ de minister het voorstel doen om zelf de last op zich te nemen om te bepalen welke websites geblokkeerd dienen te worden. Gezien de effecten van een eerder kerstdiner op Lord Mandelson en zijn vriendjes, en de daaruit voortvloeiende Digital Economy Act, mag het doel van dit voorstel duidelijk zijn.

Er komen echter ook positieve geluiden uit Europa. Zo heeft het Tsjechische parlement deze week, ondanks het inzetten van vurige astroturfing campagnes, met een nipte meerderheid internetcensuur kunnen voorkomen. Het zelfde land is echter na Denemarken ook een grote drijfveer achter de Europese voorstellen voor het verlengen van het auteursrecht en bepaalde naburige rechten tot 70 jaar na het overlijden van de ‘producent’. Dergelijke hardline voorstellen staan normaliter diametraal tegenover het waarborgen van burgerrechten en ‘internetvrijheid’.

Ook op hogere echelons is er sprake van politieke hypocrisie. Zo heeft de Verenigde Naties onlangs stevige uitspraken gedaan over het belang van internetvrijheid ter bescherming van onder andere de vrijheid van meningsuiting. Ook bekritiseert de VN de Britse voorstellen, en stelt het dat dergelijke maatregelen onacceptabel zijn wanneer blokkades zonder tussenkomst van een rechter plaatsvinden. Tegelijkertijd kunnen wij in diverse ITU documenten lezen dat men nog steeds keihard aan een censuurinfrastructuur aan het timmeren is. Het politieke spel lijkt vooralsnog te zijn om internetvrijheid aan te moedigen in andere landen, en niet in eigen land.

Gelukkig zijn er ook nog landen die zich minder snel neerleggen bij het steeds sterker opkomende corporatisme. Dit blijkt onder andere uit het feit dat ook deze week, de Mexicaanse Senaat heeft besloten uit de ACTA onderhandelingen te stappen. Wanneer volgt Nederland deze stap?

Als het democratisch verkozen Nederlands parlement daadwerkelijk waarde hecht aan netwerkneutraliteit, een vrij internet en de democratie in een meer brede zin van het woord, dan is haar gevecht hiervoor eigenlijk gisteren pas begonnen. Naar verhouding hebben de regeringspartijen in Europa meer invloed dan de partijen die geen deel uit maken van de regering. Waardoor die minder of zelfs geen enkele invloed kunnen uitoefenen op het beleid van de ‘transparante’ Raad van de Europese Unie en de Europese Commissie.

Hoe serieus het parlement het onderwerp netwerkneutraliteit neemt en de democratie respecteert zal je de komende maanden dan ook kunnen aflezen aan de hand van hoe men Maxime Verhagen en Mark Rutte onder druk weet te zetten. Ook het uitzetten van een politieke koers binnen het Europarlement, een koers die gelijk is aan die wij in het Nederlands parlement zien, zal van groot belang zijn voor de toekomst van ons internet, onze vrijheden en onze kenniseconomie.

Wat er ook gaat gebeuren, laat voorlopig de champagne maar in de koelkast staan.

Internet, Privacy, Copyright; Choose Two - (24-06-2011)

Onderzoeksbureau Considerati meldde eerder deze week dat er nog steeds flink gedownload wordt in Nederland. Voor een ‘breed’ onderzoek ontbraken er wel wat cruciale partijen, Bits of Freedom bijvoorbeeld. In het onderzoek geen ruimte voor fundamentele vragen over de maatschappelijke of economische waarde van auteursrecht dat inmiddels meer dan een eeuw kan duren (was ooit 15 jaar). Dat wilde de opdrachtgever waarschijnlijk niet. Ook geen woord over de lobby van de copyright industrie waarbij achter gesloten deuren wetten in elkaar worden getimmerd die zelfs onze volksvertegenwoordigers in Europa niet mogen zien laat staan beïnvloeden. De hele discussie wordt gereduceerd tot een winst/verliesrekening van een bepaalde bedrijfstak. Prima natuurlijk maar dan heeft het met mij in ieder geval niets te maken. Want ik werk niet in die bedrijfstak. Net als de meeste mensen trouwens. Ook in de comments op webwereld werd snel duidelijk dat vrijwel niemand veel waarde meer hecht aan dergelijk onderzoek. Wij van Wc-eend…

Een jurist van de Amerikaanse RIAA maakte het recentelijk nog wat bonter door te stellen dat het publieke domein de vrije markt en het kapitalisme vervelend in de weg zat. Van zoveel eerlijkheid schrik je wel even. Maar het recente hoogte punt van de ‘e’ G8 bijeenkomst in Parijs waar Sarkozy een paar captains-of-industry had uitgenodigd om voor ons te bepalen wat we met ons Internet zouden mogen doen in de toekomst. Een paar niet uitgenodigde vertegenwoordigers van maatschappelijke organisaties hielden hun eigen persconferentie (Lessig vat het in min 7 mooi samen).

Dit soort voorbeelden maakt duidelijk dat het idee van een redelijke dialoog met de gevestigde belangen een fictie is. Wijze mensen zoals Prof. Lawrence Lessig proberen al tien jaar lang zo’n dialoog te starten zonder enig succes. Ook schrijver en activist Cory Doctorow poogt een redelijke ‘middle ground’ te vinden tussen de de belangen van auteurs, de copyright industrie en de rest van de samenleving en geeft zelf het goede voorbeeld door zijn boeken DRM-vrij aan te bieden. De copyright industrie (‘entertainmentindustrie’ in het Considerati rapport) maakt zo’n dialoog echter volstrekt onmogelijk door steeds haar belangen en rechten als absoluut neer te zetten zonder bredere maatschappelijke context. Grote delen van het Considerati rapport lezen toch weer als de klacht dat Sourcy heel veel geld misloopt doordat de Gemeente Utrecht haar stadsbussen met leidingwater wast.

Twee weken later bracht de VN een rapport uit waarin vrije toegang tot Internet tot mensenrecht werd verklaard. Daarmee zou dus de Franse HADOPI wet (na drie beschuldigingen van overtredingen wordt de burger afgesloten) een mensenrechtenschending. Zolang mensen Internet toegang hebben zal er gedownload worden. Als er iets te leren is van de afgelopen 15 jaar Internet geschiedenis dan is het wel het falen van repressieve maatregelen tegen het maken van digitale kopieën. Volgend jaar zijn bandbreedtes en opslagmedia weer ruimer en rekenkracht goedkoper. Alleen het opgeven van die rechten zoals geformuleerd door de VN kan dit stoppen. Er is een digitale politiestaat van stalinistische proporties nodig om te voorkomen dat er gekopieerd wordt. Niet in de laatste plaats omdat enige aanzet tot een echte brede maatschappelijke discussie over hervorming van het auteursrecht actief onmogelijk wordt gemaakt door de copyright industrie zelf.

Een bekende regel voor complexe projecten is: Good, Fast, Cheap; Choose Two. Je kan het goed en snel krijgen maar dat kost wat. Goed en goedkoop kan soms ook maar dan is wat geduld nodig. Alle drie tegelijk is meestal niet haalbaar. Voor het volkomen vast zittende ‘download debat’ lijkt ook zoiets te gelden:

Internet, Privacy, Copyright; Choose Two.

We kunnen het Internet met de huidige functionaliteit en openheid behouden en tegelijkertijd het recht op privacy en vrije meningsuiting maar dan wordt het handhaven van 20ste eeuws auteursrecht een onmogelijke zaak. We kunnen ook onze privacy en andere burgerrechten opgeven om een specifieke bedrijfstak in staat te stellen nog wat langer op een vertrouwde manier geld te verdienen. Een laatste mogelijkheid is het Internet uit te zetten. Maar dat is niet echt een optie, een land als Nederland kan geen dag meer zonder. Net als elektriciteit. Als samenleving zitten we in een pijnlijk realisatie proces dat we maximaal twee van de drie kunnen krijgen. En verschillende belangen maken verschillende keuzes. Net als het overgrote deel van de bevolking kies ik dan voor Internet en Privacy (dat hier symbool staat voor een hele reeks burgerrechten). En daarna staat de uitkomst van het proces al vast, aangenomen dat we een enigszins werkende democratie hebben (ACTA doet burgers wel eens twijfelen). Lawrence Lessig grapte ooit tijdens een presentatie in Berlijn dat hij ‘net als Gorbatsjov’ het systeem genoeg wilde hervormen om het in stand te kunnen houden. Hervorming lijkt echter niet aan de orde, eerder een geweldloze revolutie.

Zoals iedere maatschappelijke verandering (afschaffing slavernij, algemeen kiesrecht) gaat ook deze gepaard met felle debatten, af en toe wat juridisch wapengekletter en periodieke Wc-eend rapportjes. Maar dat is historisch gezien achtergrond ruis. Wellicht komt er ooit in de niet te verre toekomst een moment waarop fundamentele burgerrechten weer gewoon door de wetgever worden gegarandeerd en door het OM gehandhaafd. Tot die tijd zullen burgers hun rechten online met technische middelen moeten waarborgen. Privacy krijg je door crypto toe te passen. Mobiele netneutraliteit door al je verkeer via een VPN te laten lopen. Voor de dagelijkse praktijk hoeft het gek genoeg niet heel veel uit te maken voor iedereen die zich een beetje verdiept in privacy tools.

archief/persberichten/juni_2011.txt · Laatst gewijzigd: 2017/09/11 22:06 door KapiteinG