De Motion Picture Association of America (MPAA), is een Amerikaanse handelsorganisatie die naar eigen zeggen de zakenbelangen van de filmindustrie verdedigd. Dit doen zij onder andere door het opleggen van de overheersende Motion Picture Association of America filmbeoordeling. De MPAA heeft echter geen enkele autoriteit in de lokale, provinciale of nationale wetgeving. In een besloten omgeving worden films kritisch beoordeeld, en vervolgens is het aan bioscopen om deze filmbeoordeling na te leven. De overheersende activiteit van de MPAA is echter diens keiharde strijd tegen online filesharing. De campagnes van de MPAA zijn in de loop der jaren erg berucht geworden en hebben dan ook de nodige kritiek en parodie ontvangen.

De MPAA is opgebouwd uit leden van de “Grote Zes” onder de Hollywood studios:¹⁾

• Walt Disney Motion Pictures Group (The Walt Disney Company);
• Sony Pictures (Sony Corporation);
• Paramount Pictures (Viacom);
• 20th Century Fox (News Corporation);
• Universal Studios (NBC Universal);
• Warner Bros. (Time Warner).

In de vroege jaren 80 verzette de MPAA zich tegen de ontwikkeling van opneembare videocassettes en de recorders hiervoor (VCR). Zij pleitten voor het Amerikaanse Congress dat deze machine de filmindustrie verwoeste en verstikte.²⁾

De MPAA heeft gedurende zijn bestaan de nodige publiciteitscampagnes gelanceerd om het publiek te wijzen op diens visie op online filesharing.

“You Wouldn't Steal a Car” was een reclame³⁾ die de MPAA toevoegde voor dat verkochte DVD’s konden worden afgespeeld. Deze reclames kunnen in principe niet overgeslagen worden en leiden dan ook tot grote ergernis bij de eindgebruikers.

In deze reclame werd het (online) delen van informatie vergeleken met onder andere het stelen van auto’s, mobiele telefoons en handtassen.^{4) 5)} Doordat deze vergelijking helemaal mank loopt op het feit dat (online) delen geen diefstal is, en bijvoorbeeld autodiefstal een veel zwaardere tak van misdaad betreft werd deze reclame het doelwist van veel kritiek en parodie. Hierin wordt vooral de onvergelijkbaarheid tussen zware criminaliteit en het online delen van informatie er uit gelicht.⁶⁾

De MPAA is verantwoordelijk voor tal van juridische rechtszaken tegen verschillende peer-to-peer websites en BitTorrent trackers. De meest beruchte zaak betreft hier de juridische stappen die ondernomen werden tegen The Pirate Bay.⁷⁾

In reactie op enkele aanklachten van vermeende inbreuken op het auteursrecht besloot de Zweedse politie over te gaan op een inval bij The Pirate Bay, een van de grootste BitTorrent trackers ter wereld, gevestigd in Zweden. Zo’n 65 politiemensen namen op 31 mei 2006 deel aan de inval en namen alle servers van de internet service provider PRQ Inet in beslag. Met deze grootschalige actie haalde Justitie naast The Pirate Bay ook tal van andere ongerelateerde websites offline. De vermeende eigenaars van The Pirate Bay, Gottfrid Svartholm, Mikael Viborg, en Fredrik Neij warden naar aanleiding van deze inval verhoord.⁸⁾ Drie dagen na de inval was The Pirate Bay echter weer online, waarmee het effect van deze actie vrijwel nihil is gebleken.

Deze inval werd nog beruchter in Zweden toen aan het licht kwam dat de inval was uitgevoerd naar aanleiding van politieke druk uit de Verenigde Staten. De Zweedse overheid was door de World Trade Organisation onder druk gezet om sancties te nemen tegen The Pirate Bay.⁹⁾ Ondanks dat de Zweedse overheid deze beschuldigingen ontkende kwam het duidelijk naar voren in een uitgelekte brief, getiteld “Re: The Pirate Bay”. Hierin had de MPAA aan de Zweedse staatssecretaris Dan Eliasson gedreigd met eventuele handelssancties. “het is zeker niet in het beste belang van Zweden om een reputatie van rechteloosheid te verkrijgen.” De brief stuurde de staatssecretaris aan om “diens invloed aan te wenden om juridische stappen tegen The Pirate Bay te ondernemen.” Deze opmerkelijke situatie werd nog eens benadrukt in een persbericht van de MPAA die op de dag van de inval werd vrijgegeven. In dit bericht, getiteld “Swedish Authorities Sink Pirate Bay,” wordt gesteld dat: “De vandaag ondernomen actie in Zweden als herinnering dient voor alle piraten verspreid over de hele wereld dat er geen veilige havens zijn op het internet.” ¹⁰⁾ In reflectie op deze acties, in de documentaire Good Copy Bad Copy, en later ook in de film “Steal This Film II'',¹¹⁾ bevestigde de MPAA wat iedereen al wist, namelijk dat filesharing op deze manier nooit zal worden gestopt. Desondanks gaf de organisatie ook aan dat de MPAA alles in het werk zal stellen om het zo moeilijk mogelijk te maken.¹²⁾

Lange tijd achtte de filmindustrie het grootschalig delen van films onmogelijk. Dit was ook zo midden jaren 90, toen mensen veelal op het internet waren aangesloten via inbelverbindingen. Met deze trage snelheden waren films vaak van slechte kwaliteit, en filesharing richtte zich vooral op software. Toen in het jaar 1998 voor het eerst breedbandinternet populair werd verschenen er ook steeds vaker films van hoge kwaliteit op het internet. Men slaagde er in om DVD’s regelrecht als ISO bestanden op te slaan waardoor een praktische verspreidingsmogelijkheid ontstond. Dit ontwikkelde zich in hoog tempo door waardoor tegenwoordig veelvuldig films op het internet worden gedeeld. Dit leidde tot de tegenreactie van de MPAA waarin door advertenties en rechtszaken wordt getracht het grote publiek van deze ongekende mogelijkheden weg te houden. Tegelijkertijd is de filmindustrie zelf erg traag en kritisch over het online distributie.

Op 22 januari 2008 gaf de MPAA toe dat zij valse gegevens had gepubliceerd waarin “44% van de inkomstenverliezen” van de filmindustrie veroorzaakt werden door filesharing op universiteiten.¹³⁾ Naar aanleiding van deze incorrecte studie was de MPAA begonnen met harde acties die universiteiten trachtte te motiveren om hard op te treden tegen deze studenten.¹⁴⁾

Met de groei van het internet groeide ook het aantal verantwoordelijkheden dat de MPAA zichzelf toekende. Zij gaan voorbij aan positieve ontwikkelingen waarin mensen films kunnen zien die anders niet in de bioscoop worden getoond. Het uiteindelijke effect van de MPAA tactieken lijkt minimaal te zijn geweest. Wanneer zij een filesharing netwerk stil legden duurden het niet lang voordat er een ander voor in de plaats kwam.¹⁵⁾

Ironisch genoeg is de MPAA zelf ook regelmatig aangevallen op het feit dat zij zonder de juiste toestemming en voorwaarden te stellen gebruik maakten van het werk van anderen. Zo beschuldigde software ontwikkelaar Patrick Robin de MPAA er in 2007 van dat deze gebruik maakten van zijn software zonder de juiste licenties te bezitten. In datzelfde jaar kwam Matthew Garret ook met een aanklacht tegen de MPAA omdat deze zijn systeem had gebruikt bij de ontwikkeling van een software toolkit, zonder de voorwaarden van de General Public License (GPL) te respecteren. Nadat Garret de MPAA hier op wees en verzocht om actie te ondernemen werd het programma van de site verwijderd.¹⁶⁾

Omdat de MPAA bestaat uit de allergrootste filmstudio’s binnen de filmindustrie en mediabedrijven worden zij regelmatig beschuldigd van monopoliemisbruik. Dit komt doordat de MPAA gesloten standaarden hanteert en subjectief is in de filmwaarderingen van films. Onafhankelijke films worden zo met veel zwaardere leeftijdsclassificaties opgelegd dan aangesloten filmproducties. ¹⁷⁾

De MPAA speelt een belangrijke rol in de film “This Film is Not Yet Rated”, een onafhankelijke documentaire die het classificatiesysteem van de MPAA onder de loep neemt en diens effect op de Amerikaanse cultuur. Hier komen duidelijke classificatieverschillen aan het licht tussen bijvoorbeeld Hollywood producties en onafhankelijke films, homo- en heteroseksuele scènes en mannelijke en vrouwelijke weergaves.

Door de beruchte en controversiële praktijken van de MPAA is deze meer dan eens het onderwerp van humor en spot geworden.

• Officiële MPAA website

• Stichting BREIN
• Buma/Stemra
• Nederlandse Vereniging van Producenten en Importeurs van beeld- en geluidsdragers (NVPI)
• Stichting ter Exploitatie van Naburige Rechten (SENA)
• Sabam (Belgische Auteurs Maatschappij)
• Recording Industry Association of America (RIAA)